ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟ ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

Υποσχέθηκα στη Δημοσίευσή μου της 24/9, να επανέλθω για το Πληρεξούσιο. Ως τόσο είχα προτείνει σε τολμηρούς, να μελετήσουν μερικά άρθρα του Αστικού Κώδικα στο 7ο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου με τίτλο «Γενικές Αρχές» (άρθρα 211 έως 235). 

Όσοι το έκαναν και επέζησαν, σημαίνει: α) ότι πράγματι είναι τολμηροί, β) ότι το ξεπέταξαν βιαστικά και δε το μελέτησαν, γ) κάποιοι πάλι από τους επιζώντες, επέζησαν μεν αλλά, βρίσκονται σε ψυχιατρική κλινική! 

Όπως και νάχει πάντως, είναι βέβαιο ότι η πρώτη κατηγορία (οι τολμηροί), ή θα αναζητήσουν και αυτοί πληροφορίες για να αναδειχτούν και οι ίδιοι Υποψήφιοι Βουλευτές με το φορέα του Έθνους "ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ" ή θα καταστούν θερμοί υποστηριχτές της και βέβαια ψηφοφόροι υποψηφίου βουλευτή της, και να εξηγήσω γιατί θα κάνουν ένα από τα δύο.

Ο μόνος Πολιτικός Οργανισμός που συμμετέχει σε εκλογές και έχει καταθέσει στη ανώτατη Δικαστική Αρχή (Άρειος Πάγος) ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΚΑΙ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ πρόταση Πληρεξουσίου και Ταυτόχρονα πρόταση Εντολής, είναι ο πολιτικός οργανισμός, Πολιτικός Φορέας του Έθνους των Ελλήνων ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ (κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν ούτε θα το κάνει στο μέλον κι αυτό το υπογράφω)

Είναι απαραίτητο να επανέλθω και να αναφερθώ στο νομικό πλαίσιο που αποσαφηνίζει τη διαφορά μεταξύ των δύο ιδιοτήτων. Αντιπρόσωπος και Εκπρόσωπος. Αυτό το νομικό πλαίσιο, υπάρχει στον Αστικό Κώδικα (7ο Κεφάλαιο του 1ου βιβλίου) όπως προανάφερα.

Ως προς αυτό το νομικό πλαίσιο του Αστικού Κώδικα δηλαδή του Θετικού Δικαίου, τόσο ο Αντιπρόσωπος όσο και ο Εκπρόσωπος, διαφέρουν μόνο ως προς το πλήθος δικαιοπραξιών αλλά και αδικοπραξιών που επιτρέπει ή δεν επιτρέπει το πληρεξούσιο που έχει χορηγηθεί στον κάθε ένα, από το μόνο πρόσωπο που έχει τη δικαιοπρακτική ικανότητα να χορηγεί πληρεξούσιο και αυτό το πρόσωπο είναι το Φυσικό πρόσωπο, δηλαδή ο Κυρίαρχος Ψηφοφόρος (Υπερθετικό Δίκαιο).

Στον Αστικό Κώδικα, περιγράφονται δύο ειδών Πληρεξούσια. Το Γενικό και το Ειδικό.

Στο Γενικό Πληρεξούσιο δεν είναι πάντα απαραίτητος ο έγγραφος τύπος και το πλήθος των δικαιοπραξιών στις οποίες μπορεί να προβεί αυτός που έχει το Γενικό Πληρεξούσιο (Βουλευτής Κόμματος) στο όνομα αυτού που το χορήγησε, είναι απεριόριστο.

Στο Ειδικό Πληρεξούσιο είναι πάντα απαραίτητος ο έγγραφος τύπος και το πλήθος των δικαιοπραξιών στις οποίες μπορεί να προβεί αυτός που έχει το Ειδικό Πληρεξούσιο στο όνομα αυτού που το χορήγησε, περιορίζονται αποκλειστικά σε αυτές που ορίζονται στο Πληρεξούσιο.

Έτσι, ο Αντιπρόσωπος έχει πάντα Γενικό Πληρεξούσιο ενώ ο Εκπρόσωπος έχει πάντα ειδικό Πληρεξούσιο. Από αυτή τη διαφορά προκύπτουν και οι αντίστοιχες προθέσεις στο ουσιαστικό, πρόσωπο, Αντί και Εκ.

Στη προκειμένη περίπτωση, ο Βουλευτής των Κομμάτων έχει Γενικό (μη έγγραφος τύπος) Πληρεξούσιο και για το λόγο αυτό χαρακτηρίζεται Αντιπρόσωπος αφού στο Κυρίαρχο ψηφοφόρο (που είναι το πρόσωπο) δεν του έχει προταθεί να υπογράψει (με τη ψήφο του) κάποιο έγγραφο (πληρεξούσιο).

Για τον ίδιο λόγο επίσης, ο Αντιπρόσωπος (Βουλευτής Κόμματος) μπορεί και προβαίνει στο όνομα του Κυρίαρχου Έλληνα Ψηφοφόρου, σε οιαδήποτε δικαιοπραξία ακόμη και εάν κάποιες από αυτές έχουν δικαιοπρακτικό αποτέλεσμα δυσμενές ή και ζημιογόνο σε βάρος του ψηφοφόρου.

Κατά την ημέρα των Βουλευτικών εκλογών, ο εγγεγραμμένος ψηφοφόρος στους Εκλογικούς Καταλόγους, δικαιούται να επιλέξει με βάση το Γενικό ή το Ειδικό Πληρεξούσιο, μία από από τις παρακάτω περιπτώσεις:

1. Την αποχή
2. Το Λευκό Ψηφοδέλτιο
3. Το Άκυρο Ψηφοδέλτιο
4. Ανεξάρτητο Βουλευτή
5. Κόμμα
6. Βουλευτή ή Βουλευτές Κόμματος
7. Βουλευτή ή Βουλευτές του Μοναδικού Εθνικού Πολιτικού Φορέα των Ελλήνων ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ

Η 7η επιλογή δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν, στα 200 χρόνια του νεότερου Ελληνικού κράτους και πιστοποιήθηκε μόλις την 4/9/2015.

Στο όνομα αυτού του ψηφοφόρου που θα επιλέξει μία από τις πρώτες έξι επιλογές, ο βουλευτής που τελικά εκλέγεται, (όπως ορίζεται από τον εκάστοτε Εκλογικό Νόμο), ασχέτως Κόμματος ή Ανεξάρτητος και ασχέτως εάν ο ψηφοφόρος ψήφισε ή δε ψήφισε ή έριξε λευκό ή έριξε άκυρο, του παρέχεται Γενικό Πληρεξούσιο και καθίσταται Αντιπρόσωπός του.

Να σημειώσω ότι, κάθε Έλληνας μόνο την ημέρα των εκλογών και μόνο μέχρι τη στιγμή που ρίχνει το ψηφοδέλτιο στη κάλπη ο Εκλογικός Νόμος τον μεταμορφώνει από Υπήκοο σε Κυρίαρχο. Μόλις απομακρυνθεί από τη κάλπη, ή μόλις κλείσουν οι κάλπες, ο ίδιος Εκλογικός Νόμος ξανά τον μεταμορφώνει από Κυρίαρχο σε Υπήκοο. Όσοι απέχουν και δε πάνε να ψηφίσουν, καταναλώνουν και αχρηστεύουν τις 12 ώρες που γίνονται Κυρίαρχοι. Ίσως, όλοι αυτοί, προτιμούν (είναι δικαίωμά τους), να διατηρήσουν ισοβίως και χωρίς διαλείματα την ιδιότητα του Υπήκοου.

Επομένως, ο ψηφοφόρος που επιλέγει με τη ψήφο του Αντιπροσωπευτικό Κόμμα ή και Βουλευτή Κόμματος Αντιπρόσωπο ακόμη και "ανεξάρτητο", όσα και ότι και να πράξει σε βάρος του ο Βουλευτής που έχει εκλεγεί ή το Κόμμα του, το έχει νομιμοποιήσει προκαταβολικά με τη ψήφο του. Δηλαδή, Νομιμοποίησε προκαταβολικά τη Νομική Ασυλία του Βουλευτή Αντιπροσώπου.

Περαιτέρω, κάθε παράπονο του ψηφοφόρου για ανεργία, χρήματα που δε φτάνουν, κατασχέσεις, πληστηριασμοί κ.λ.π., τις έχει προκαλέσει και νομιμοποιήσει ο ίδιος αφού επέλεξε μία από τις έξι πρώτες επιλογές. Με απλά λόγια, ο ψηφοφόρος αυτός, επιλέγει ο ίδιος να γίνει ταυτόχρονα θύτης και θύμα.

Με την 7η επιλογή, είναι η μόνη επιλογή με την οποία παρέχει στον εκλεγέντα Βουλευτή της Ελλήνων Συνέλευσις, Ειδικό Πληρεξούσιο (έγγραφος τύπος) και τον καθιστά Εκπρόσωπό. Το Πληρεξούσιο αυτό, είναι ενυπόγραφο έγγραφο που περιέχει τη Διακήρυξη και τις Προγραμματικές Δηλώσεις το οποίο κατέθεσε η Ελλήνων Συνέλευσις στον Άρειο Πάγο, την Ανώτατη Δικαστική Αρχή της Ελλάδος, με αριθμό πρωτοκόλλου, 6199/04-09-2015 και ο Βουλευτής δεν έχει καμμία Νομική Ασυλία για όσα πράξει που δε περιλαμβάνονται στο Έγγραφο του Πληρεξουσίου.

Η απάντηση λοιπόν σε πιθανή ερώτηση «ο σημερινός Βουλευτής των Κομμάτων τελικά είναι Αντιπρόσωπος του Έλληνα Ψηφοφόρου ή Εκπρόσωπός του;» χωρίς αμφιβολία, ο σημερινός Βουλευτής των Κομμάτων τελικά είναι Αντιπρόσωπος του Έλληνα Ψηφοφόρου και μόνο ο Βουλευτής της Ελλήνων Συνέλευσις είναι Εκπρόσωπος του Έλληνα Ψηφοφόρου.

Εξ' άλλου το Σύνταγμα αναφέρει (άρθρο 51 παράγραφος 2): "Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος" όπου Έθνος, το σύνολο των Προσώπων Ψηφοφόρων αλλά Κυρίαρχων, έστω και μόνο κατά το 12ωρο που είναι ανοιχτές οι κάλπες κατά την ημέρα των εκλογών

Καταλήγοντας λοιπόν, ο Έλληνας Ψηφοφόρος, ως Κυρίαρχος την ημέρα των εκλογών, έχει να επιλέξει Βουλευτή, εναντίον του ή υπέρ του, για τον ίδιο, για τους απογόνους του, για τους γονείς του. Υπέρ του έχει τη γνώση του και εναντίον του έχει την άγνοιά του.