ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Οι αλλογενείς εχθροί του Έλλην Ανθρώπου και της Ελληνικότητας, ως επικυρίαρχοι τουλάχιστον για τους τελευταίους 25 αιώνες αλλά και παλαιότερα, αλοίωσαν ή και εξαφάνησαν σημαντικά κομμάτια της ιστορίας των Ελλήνων , μέσα από ακατάπαυστες γενοκτόνες απειλές και διώξεις. 

Ποιοί είναι Αλλογενείς των Ανθρώπων; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και πασιφανής! Εφόσον ο Άνθρωπος ως Δημιούργημα του Φωτός έχει γένος του το Φώς, τα άλλα γένη είναι το Σκότος και τα τέκνα αυτού, οι Σκιές! Μόνο ένα σκοτεινό (αδιαφανές) όν απέναντι στο Φώς δημιουργεί Σκιές

Το δόγμα των αλλογενών ξεκάθαρο και αμετάβλητο ανά τους αιώνες! Ο Ελεύθερος Νους, η Ελεύθερη σκέψη που διαχέουν το Φώς, επρεπε να εκλείψουν επειδή αποκαλύπτουν ακόμη περισσότερες σκιές! Η μόνη λύση για να μή γίνεται αντιληπτό το Σκότος, ήταν και είναι ο αφανισμός κάθε Φωτεινής Δημιουργίας. Άνθρωποι και Νόηση να υποκύψουν στο Σκότος!

Στο πέρασμα αυτών των αιώνων και κάτω από τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες της επιτρεπόμενης διαβίωσης μέχρι Εξαθλίωση του Ανθρώπου, αντικατέστησαν τον Ελεύθερο Νου και την Ελεύθερη Σκέψη με την εγκαθίδρυση και καθιέρωση της πρωτότοκης σκιάς. "και εγένετο Δόγμα" και ο πιστός υπηρέτης αυτού Φόβος και οι συν αυτώ, Ευσπλαχνία και Φιλανθρωπία (φιλία στο φώς;).

Είναι γνωστό τοις πάσι μέχρι και τις μέρες μας, η ασυλία που φαίνονταν από τότε ότι προσέφεραν έναντι των διώξεων της εξουσίας των αλλογενών δυνάμεων οι τόποι λατρείας (εκκλησίες) και τα μοναστήρια του δόγματος, λόγω δήθεν της ιερότητας των χώρων αυτών, με τη προϋπόθεση του προσφεύγοντος εκεί, να βαπτιστεί, και να αναζητά και αποδεικνύει διαρκώς ότι παραμένει πιστός στην υπηρεσία της ταπεινοφροσύνης, της συγχώρεσης, της μετανοίας, της υπομονής και της γονυπετούς καρτερικότητας και επιμονής στη πίστη του, για να επέλθει η ανταπόκριση στο αίτημα του Ελέους!

Καλλιέργησαν έτσι και παγίωσαν σταδιακά και δοσομετρικά, ενάντια στη Κοινωνικότητα του Ανθρώπου το δηλητήριο της, που είναι η Καχυποψία, και που στη καλύτερη περίπτωση εκδηλώνεται ως Επιφύλαξη, για οτιδήποτε λέγονταν και ακούγονταν πέραν της δήθεν «απόλυτης αλήθειας» του Δόγματος!

Η καχυποψία και η επιφύλαξη ακόμη και μεταξύ των μελών του δόγματος, κατακερμάτησαν το Κοινωνικό Ιστό, ενίσχυσαν την Απομόνωση, τον Ατομικισμό και την Ατολμία,  αναδεικνύοντας το προσχεδιασμένο νομοτελειακό επακόλουθο, δηλαδή, το μοναδικό Αμυντικό μέσον απέναντι στο γενικευμένο φόβο, τον Εγωϊσμό!

Ο Εγωϊσμός, εάν ενεργοποιήσουμε τη λογική εμείς οι Άνθρωποι, διαπιστώνουμε ότι δεν είναι τίποτε διαφορετικό στη βάση του, από το ίδιο το δόγμα, μεταλαγμένο βέβαια και περιχαρακωμένο εντός της εμβέλειας του ΕΓΩ και της Ατομικότητας, αφού, το κύριο γνώρισμα του εγωϊσμού είναι ότι η θεμελιώδης αρχή και η γενεσιουργός αιτία του, δεν επιδέχεται αποδείξεως από το φορέα του, κατασκευάζοντας έτσι, το Ατομικό Δόγμα !

Σήμερα το Ατομικό δόγμα ακούγεται συνηθέστερα ως Πιστεύω, (Εγώ πιστεύω ότι...) σύμφωνα με το οποίο πλέον, οτιδήποτε λέγεται και ακούγεται πέραν της δήθεν «απόλυτης αλήθειας» του ατομικού Δόγματος και βρίσκεται έξω από αυτό, απλά είναι Αναληθές και δεν Υπάρχει!

Από αυτό ακριβώς το ατομικό δόγμα πηγάζει και προκύπτει το Μακάρι που παίρνουμε ως απάντιση εμείς, τα μέλη της Ελλήνων Συνέλευσις όταν αποκαλύπτουμε τα χρηματο-οικονομικά εργαλεία που έχει στη διάθεσή του ο μέσος Έλληνας, λύση, άμεσης απαλλαγής του από το όλο και πιο βαρύ φορτίο των χρεών του.

Έτσι το Μακάρι, κατέστη πλέον ένα παγιωμένο αλλά και ασφαλές κατάλοιπο του δόγματος, για να μην αναφέρω έναν ατέρμονο κατάλογο ρήσεων του δόγματος με αφετηρία τη φράση "Μακάριοι οι ..... " και ας συμπληρώσει ο καθένας τη συνέχεια.

Ότι Αληθές, ακόμη και αποδεικνυόμενο με αδιάσειστα ή και αυταπόδεικτα στοιχεία, είναι αναληθές έως ύποπτο, εφ’ όσον δε περιλαμβάνεται στην απόλυτη αλήθεια του Ατομικού Δόγματος.

Το τραγικό γεγονός αυτού του Ανθρώπου που απαντάει “Μακάρι”, είναι ότι συντηρεί το δηλητήριο της καχυποψίας ακόμη και απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και στα “πιστεύω” του, καθ’ όσον το “Μακάρι” εδώ, υποκαθιστά το “είθε” το οποίο εμπεριέχει με τη σειρά του το “πιθανόν” αποκλειομένου όμως του “απίθανου”. Με άλλα λόγια, αναγνωρίζει τη δυνατότητα ότι αυτό γίνεται, όμως το δόγμα του, τον αποτρέπει να το πράξει ο ίδιος και απέχοντας, αναμένει (υπομένει) μέχρι να το πράξουν οι άλλοι, ακόμη και για λογαριασμό του! 

                                         ΝΟΗΣΗ - ΔΥΝΑΜΗ - ΦΩΣ            

     ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΔΙΑΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΕΛΘΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ